Pomidorowa z prawdziwych pomidorów

To co mogę, staram się kupować na lokalnych straganach czy w warzywniakach. Oczywiście mowa tu głównie o owocach, warzywach, pieczywie, jajkach... W markecie, nawet latem, pomidory rzadko kiedy pachną krzakiem. Nie są słodkie ani soczyste, a wygląd ich miąższu i smak przypominają raczej watolinę niż coś jadalnego.

Lokalni sprzedawcy nadają koloru miejscom w których mieszkamy. Często są drogowskazami ("tam koło tej babiny z jagodami"), potrafią sprawić, że czujemy się wyjątkowo ("poczekaj przyniosę Ci ładniejsze maliny z zaplecza"), mimochodem stają się naszymi znajomymi, wiedzą co lubimy, my wiemy co u kogo najlepsze... Na przykład w mojej okolicy najlepsze na świecie pomidory ma Pani Pomidorowa. Nie wiem jak ma na imię, właściwie nic o nie nie wiem, jedynie to, że sprzedaje tylko pomidory i zjawa się tylko w sezonie. Dlatego jest stricte Pomidorową Panią.

A u mnie dziś stricte pomidorowa zupa.

Potrzebujesz:

włoszczyznę
1,5 kg pomidorów
1 cebulę
ryż/makaron
koperek 
łyżka śmietany 18%

Co robić?

1. Ugotować wywar z włoszczyzny.

2. Pomidory ponakrajać na krzyż i sparzyć wrzątkiem. Obrać ze skórki i pokroić na ćwiartki.

3. Cebulę pokroić w kostkę i podsmażyć na oliwie. Dodać pomidory i smażyć aż się rozpadną. Lekko doprawić solą i pieprzem. Zmixować pomidory z jedną ugotowaną marchewką.

4. Przecier przelać do wywaru z warzyw i doprawić do smaku sola i pieprzem.

5. Podawać z ryżem lub makaronem ale koniecznie posypać koperkiem. Dla chętnych - łyżka śmietany.

P.S. Zanim zabrałam się za pomidorówkę, kilka dni wcześniej zjadłam cząstkę pomidora i obserwowałam maleństwo - podobno są dość silnym alergenem, więc uważajcie.